Pożegnanie z kotem

Jak większość opiekunów kotów, prawdopodobnie traktujesz swojego kociego przyjaciela niczym członka rodziny. Kiedy więc odchodzi z tego świata, doświadczasz głębokiego smutku. Pozwól sobie na uczucie wewnętrznego bólu, który jest całkowicie naturalny, i jednocześnie pamiętaj, że czas leczy rany.

Pozwól sobie na pożegnanie

Jeśli Twój kot cierpi i musi zostać uśpiony przez lekarza weterynarii, ważne jest, żebyś odpowiednio przygotował się na moment pożegnania swojego przyjaciela. Spędź z nim czas przed zabiegiem, głaszcz, przytulaj i mów do niego czule. Gdy lekarz poda kotu środek uspokajający, będziesz musiał opuścić gabinet. Lekarz weterynarii usypia zwierzę bez obecności właściciela. Opiekuna, dlatego wybierz formę pożegnania, która złagodzi Twój ból i pomoże pogodzić się z utratą wiernego towarzysza.

Pozwól sobie na smutek 

Po śmierci kota prawdopodobnie odczujesz różne emocje, takie jak: szok, niedowierzanie, ból, złość, poczucie winy, depresję czy niepokój. Nie tłum żadnego z tych odczuć – są całkowicie naturalne. Przeżycie procesu żałoby w pełni, pomoże Ci pogodzić się z odejściem Twojego kota. Początkowo myślenie o stracie zwierzęcia i spędzonych w jego towarzystwie latach będzie dla Ciebie bolesne, ale po pewnym czasie zaczniesz śmiać się przez łzy, przypominając sobie wiele wspólnych, radosnych chwil ze swoim przyjacielem.
 

Pomoc i wsparcie

Każdy inaczej przechodzi żałobę po stracie kociego towarzysza. Być może wolisz smucić się w samotności, zapisywać swoje uczucia i myśli w pamiętniku lub w formie wiersza. Możesz szukać wsparcia u rodziny i przyjaciół. Może Twoje samopoczucie poprawi rozmowa z nieznajomymi? Zapytaj lekarza weterynarii o lokalne grupy wsparcia.

Przede wszystkim nigdy nie czuj wstydu z powodu żałoby „tylko po kocie”. Emocje, które odczuwasz są prawdziwe i masz prawo radzić sobie z nimi w sposób, który najbardziej Ci odpowiada.

Pomoc dzieciom w radzeniu sobie z odejściem zwierzęcia

Większość dzieci poniżej piątego roku życia nie rozumie pojęcia śmierci. Nie są w stanie pojąć, że ich ukochane zwierzę odeszło na zawsze. Może to w nich rodzić głęboki niepokój, smutek, żal i frustrację. Okaż dziecku dużo miłości i wsparcia w tym trudnym dla niego momencie życia. Znajdź czas na rozmowę i otarcie łez.

Dzieci w wieku od pięciu do dziewięciu lat wiedzą, że śmierć jest ostateczna. Mogą także wierzyć w życie pozagrobowe. Pozwól im mówić o tym, co się stało, płakać i nie zbywaj ich stwierdzeniem, że „są zbyt małe, by to zrozumieć”.

Starsze dzieci w pełni rozumieją pojęcie śmierci i żałoby. Odczuwają te same emocje co dorośli. Dzieci będące w żałobie po stracie swojego pupila mogą przejawiać problemy z zachowaniem, moczyć łóżko, mieć koszmary i problemy z koncentracją. Należy okazać im więcej czułości i zrozumienia w tym trudnym dla nich okresie.

Możesz pomóc dzieciom, rozmawiając z nimi o ich uczuciach i szczerze opowiadając o tym, co się aktualnie dzieje w Waszej rodzinie. Jeśli konieczne jest uśpienie kota, włącz młodszych domowników w proces podejmowania decyzji (adekwatnie do wieku dzieci), aby ich uczucia zostały odpowiednio wcześniej uwzględnione. Należy im wytłumaczyć, co oznacza eutanazja i że muszą pożegnać swojego przyjaciela na zawsze. Choć może wydawać się to trudne, ważne jest, aby dokładnie rozumiały, co się dzieje.

Miejsca pamięci kota

Być może powinieneś się jeszcze zastanowić nad tym, co chcesz zrobić z ciałem swojego kociego przyjaciela. Dobrym pomysłem jest omówienie tego z rodziną i lekarzem weterynarii. Są 3 możliwości:

• pochówek na cmentarzu dla zwierząt domowych,
• indywidualna kremacja,
• zostawienie ciała u lekarza weterynarii.
   

Przy podejmowaniu decyzji możesz kierować się różnymi kwestiami: emocjonalnymi, finansowymi i praktycznymi. Bez względu na to, jaką formę pochówku wybierzesz, upewnij się, że wszyscy domownicy, którzy byli blisko z Twoim kotem, są zgodni co do podjętej decyzji.