Balijski

Kot balijski to elegancki kuzyn kota syjamskiego, ale o dłuższej sierści. Jest towarzyski, niezwykle przywiązany do człowieka i uwielbia zabawy. Będzie idealnym towarzyszem opiekuna, który chce mieć podążającego za nim wszędzie pupila.

Spis treści:

1. Historia rasy i hodowla
2. Wygląd i sierść kota balijskiego
3. Pielęgnacja kota balijskiego
4. Charakter rasy kot balijski
5. Dla kogo rasa kot balijski będzie odpowiednia?
6. Długość życia i choroby rasy kot balijski
7. Ciekawostki o kotach balijskich
8. Wskazówki żywieniowe
9. Jak nazwać kota balijskiego?
10. Ceny kotów balijskich

Historia rasy i hodowla

Istnieją dwie możliwe wersje powstania rasy. Jedna z hipotez mówi, że koty balijskie i ich długa sierść są po prostu wynikiem mutacji w genach syjamów. Niestety dawniej hodowcy często ukrywali kocięta długowłose, ponieważ mogło to skutkować niezarejestrowaniem w związku felinologicznym, więc nie da się tego potwierdzić konkretnymi przypadkami. 

Inną możliwością braną pod uwagę jest krzyżowanie w latach 50. XX wieku kotów syjamskich z innymi rasami, co mogło przyczynić się do wyeksponowania recesywnego allelu genu odpowiadającego za długą sierść. W czasie II wojny światowej miała miejsce depopulacja zwierząt domowych, dlatego hodowcy na różne sposoby starali się odnowić niektóre rasy. 

W 1965 roku większość organizacji felinologicznych uznała kota balijskiego, którego wzorzec po zmianach ostatecznie został zmodyfikowany w latach 70. Wtedy też czworonogi tej rasy stały się niezwykle modne na wystawach, a niektórzy hodowcy chcieli uzyskać nowe kolory sierści i zaczęli je krzyżować z “syjamami”. Te również zyskały nowe odmiany kolorystyczne. W 1979 roku stworzono w związku z tym rasę kota jawajskiego, będącą połączeniem “balijczyka” i krótkowłosego “syjama” colorpoint, gdyż obawiano się utraty czystości krwi. Obecnie wszystkie koty średnio długowłose o barwie point, będące w typie kota syjamskiego, określa się mianem kota balijskiego. 

“Balijczyki” krzyżuje się często z “syjamami”. Potomkowie takich czworonogów wyglądają jak krótkowłose koty syjamskie, ale noszą gen długiej sierści. Właśnie ich używa się w dalszej hodowli kota balijskiego, by mieć pewność, że urodzą się kocięta długowłose. Hodowla tej rasy jest zatem bardzo skomplikowana i wymaga dużej wiedzy.

Wygląd i sierść kota balijskiego

Kot balijski jest niezwykle elegancki w ruchu, ma długie łapki i smukłe, ale umięśnione ciało. Jest zwierzęciem średniej wielkości, masa ciała kotek waha się od 2 do 3 kg, a kocurów od 3 do 4 kg. Głowa jest proporcjonalna do reszty ciała, czyli średniej wielkości, ma kształt długiego klina. Niepożądane na wystawach są pyszczki zbyt szerokie lub posiadające zagłębienia nad poduszeczkami z wibrysami, nazywane pinchem. Oczy mają kształt migdałów, są zawsze niebieskie, ustawione lekko skośnie, uszy zaś duże i trójkątne. 

Futro kota balijskiego jest średniej długości, ale w przeciwieństwie do wielu ras kotów o podobnej sierści nie ma podszerstka i nie jest gęste. Długa sierść występuje na bokach i brzuchu, natomiast barki, szyja i grzbiet są raczej krótkowłose. 

Umaszczenie kota balijskiego to syjamski point i jest ono jedynym dopuszczalnym. Kontrast pomiędzy korpusem a znaczeniami występującymi na głowie, uszach, ogonie i łapach musi być wyraźny. Wzorzec rasy uznaje barwy: point seal, niebieski point, czekoladowy point, liliowy point. Do tak pięknego umaszczenia przyczynia się tak zwany półalbinizm, mutacja genetyczna, zaburzenie funkcjonowanie tyrozynazy, czyli enzymu odpowiedzialnego za produkcję pigmentów z grupy melanin. Charakteryzuje się tym, że sierść kota jest bardzo jasna, a znaczenia dużo ciemniejsze. 

Pielęgnacja kota balijskiego

Pielęgnacja kota balijskiego nie jest dużo bardziej wymagająca niż innych ras krótko- i średnio długowłosych. Nie gubi on dużo sierści, wystarczy więc dbać o jej szczotkowanie raz na kilka dni. Szata czworonoga nie jest bardzo długa, więc nie ma tendencji do kołtunienia się i plątania. Inne czynności pielęgnacyjne, które należy wykonywać regularnie, to:

• szczotkowanie zębów (codziennie),
• kontrolowanie stanu uszu (raz w tygodniu),
• przycinanie pazurów (co 2-3 tygodnie lub wg zaleceń lekarza weterynarii).

Charakter rasy kot balijski

To rasa niezwykle towarzyska i nastawiona na kontakt z człowiekiem. “Balijczyki” nie są kotami niezależnymi, które mogą cały dzień spędzić samotnie. Muszą żyć blisko człowieka, mieć zapewnioną jego uwagę, a kiedy nie dostają jej wystarczająco, potrafią głośno to komunikować. Gdy opiekun wychodzi z domu, zwykle śpią na jego ubraniach lub w miejscu, w którym często siedzi. Kochają się bawić zabawkami, najbardziej w towarzystwie ludzi. Zdecydowanie nie są samotnikami. Będą towarzyszyć rodzinie w kuchni, łazience czy sypialni, chcąc często być z jej członkami w interakcji. Lubią towarzystwo innych kotów i psów.

Dla kogo rasa kot balijski będzie odpowiednia?

“Balijczyki” będą odpowiednie dla każdego, kto szuka kota mniej niezależnego. Uwielbiają przebywać z człowiekiem i mieć jego atencję, nie należy więc zostawiać ich samych sobie, bo będą się nudzić. Na pewno nie sprawdzą się jako mruczki wychodzące i żyjące w ogrodzie, powinny być trzymane w domu, blisko człowieka. Źle znoszą samotność, więc jeśli przebywasz poza domem więcej niż 8 godzin, to nie jest rasa dla Ciebie. Sprawdzają się doskonale jako towarzysze osób starszych, które częściej spędzają czas stacjonarnie, a także rodzin. Uszczęśliwi ich towarzystwo innych kotów, a to może być dobrym rozwiązaniem w przypadku dłuższych nieobecności w domu. 

Długość życia i choroby rasy kot balijski

Koty balijskie żyją 10–15 lat, chociaż zdarzają się oczywiście osobniki żyjące dłużej lub krócej. Jak każdemu kotu należy zapewnić mu odpowiednią opiekę weterynaryjną i zbilansowaną dietę.  Rasa jest bardzo blisko spokrewniona z kotami syjamskimi, więc u jej przedstawicieli mogą występować te same typowe choroby, m.in. zez, zanik siatkówki, jaskra, martwiak rogówki czy mukopolisacharydoza typu VI. Nie omijają ich także choroby nerek czy serca. 

Ciekawostki o kotach balijskich

Balijczyki porozumiewają się nie tylko ruchami ciała, spojrzeniem, lecz także głośnym miauczeniem. Mają specyficzną, głęboką i melodyjną,  barwę głosu, charakterystyczną dla kotów orientalnych, której używają bardzo intensywnie.

Ciekawostką jest też to, że kocięta rodzą się całkowicie białe, a koloru nabierają później. 

Wskazówki żywieniowe

Nie ma specjalnych wytycznych żywieniowych dla osobników tej rasy. Należy jednak podawać im karmę kompletną i zbilansowaną, dopasowaną do ich wysokiej aktywności oraz wieku. Może być to karma sucha lub wilgotna, przy czym zalecenia Instytutu Nauki o Zwierzętach Waltham obejmują dietę mieszaną, złożoną w 90% z jedzenia mokrego i w 10% z jedzenia suchego pod względem masy produktów. Koty nie wykazują naturalnego instynktu picia wody – pobierają płyny głównie z pokarmów, dlatego też powinny otrzymywać posiłki o dużej wilgotności (takie jak WHISKAS® 1+ Potrawka z Wołowiną w Galaretce). Mokry pokarm jest około 4-krotnie mniej kaloryczny, co sprzyja zachowywaniu przez zwierzę szczupłej sylwetki. Z kolei suche granulki wspomagają higienę jamy ustnej czworonoga, podobnie jak przysmaki dla kotów, które można stosować w ramach nagrody lub po prostu w celu sprawienia zwierzęciu przyjemności. Trzeba też pamiętać o zapewnieniu mruczkowi stałego dostępu do wody i jej częstym wymienianiu, ponieważ koty, jeśli już piją, nie lubią pić wody długo stojącej, z której już wcześniej korzystały. Niedostateczne nawodnienie może być przyczyną chorób nerek. 

Jak nazwać kota balijskiego?

Jest to rasa orientalna, dlatego można pokusić się o wyszukane imię w innym języku. Dla kotki: Bakalia, Jasmin lub dla kocura: Babilon, Radża.

Ceny kotów balijskich

Ceny kota balijskiego w dobrej, dbającej o zdrowie, legalnej hodowli to 5–10 tysięcy złotych. Na kwotę tę składa się wiele czynników: opieka nad matką przez całe jej życie, opieka weterynaryjna nad kotką i kociętami, optymalna dieta oraz czas poświęcony przez hodowcę na wykonywanie obowiązków związanych z utrzymaniem dobrostanu zwierząt. Pupil z rodowodem ma prawo udziału w wystawach i konkursach dla kotów rasowych. Jeżeli nie mamy w planach takich aktywności, warto rozejrzeć się za czworonożnym przyjacielem w okolicznych schroniskach dla zwierząt. Mieszkające w nich mruczki czekają na nowe, kochające domy!