[{"text":"Strona g\u0142\u00f3wna","url":"\/"},{"text":"Opieka","url":"\/opieka"},{"text":"Dorosly kot","url":"\/opieka\/dorosly-kot"},{"text":"Zdrowie i pielegnacja","url":"\/opieka\/dorosly-kot\/zdrowie-i-pielegnacja"},{"text":"Czy swierzb u kota jest zagrozeniem dla czlowieka","url":"\/opieka\/dorosly-kot\/zdrowie-i-pielegnacja\/czy-swierzb-u-kota-jest-zagrozeniem-dla-czlowieka"}]
Czy świerzb u kota jest zagrożeniem dla człowieka?
Świerzb u kota może mieć postać uszną i skórną.Osobniki świerzbowca usznego mogą być widoczne w zewnętrznym przewodzie słuchowym, jako niewielkie, ruchome, białe kropki.
Świerzbowce są ściśle związane ze swoim żywicielem, a zwierzęta zarażają się głównie poprzez kontakt bezpośredni, rzadziej za pośrednictwem misek, legowisk i przedmiotów do pielęgnacji.
Świerzbowce kocie mogą potencjalnie zarazić człowieka, ale ryzyko jest niewielkie, co oczywiście nie zwalnia właścicieli od zachowania środków ostrożności i leczenia kotów domowych.
Świerzb to choroba pasożytnicza, której nazwa pochodzi od dominującego objawu, czyli świądu, dawniej nazywanego właśnie świerzbem. Jeśli nasz kot zaczyna się drapać i nietypowo potrząsać łebkiem, to może oznaczać, że doszło właśnie do zarażenia świerzbowcem.
Postaci i symptomy świerzbu u kota
Świerzb u kotów może występować w dwóch postaciach: jako świerzb uszny albo świerzb skórny. Symptomy tego pierwszego są wywołane obecnością pasożyta w kanale słuchowym. Kot zaczyna się drapać i potrząsać głową, staje się nerwowy, a w jego uszach pojawia się mazista brunatno-brązowa wydzielina. Bywa, że są to suche ciemne łuski, a nawet twarde, cuchnące twory, złożone ze zlepionego złuszczonego naskórka kanału słuchowego i odchodów pasożyta.
Ryzyko i źródła zakażenia świerzbem usznym u kotów i ludzi
Koty zarażają się świerzbem usznym bezpośrednio od siebie i jeśli chore zwierzę przebywa w domu z innymi kotami, istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo zachorowania wszystkich osobników. Natomiast człowiek jest całkowicie bezpieczny, gdyż nie jest żywicielem ostatecznym (tzn. gospodarzem dla postaci dorosłych pasożyta). W rzadkich sytuacjach, np. przy obniżonej odporności (dzieci lub osoby w podeszłym wieku albo ludzie chorzy np. na białaczkę, AIDS, albo po przeszczepach narządów), może dojść do wniknięcia świerzbowca usznego do naskórka ludzkiego, nie wywołuje to jednak żadnych groźnych skutków – lekkie zaczerwienienie i swędzenie ustępuje samoistnie w ciągu kilku dni.
Przyczyny i objawy świerzbu skórnego u kotów
Drugi rodzaj pasożyta, czyli świerzbowiec skórny żyje najczęściej na zewnętrznej powierzchni małżowiny usznej, przy podstawie ucha, na szyi i karku, na pyszczku oraz na łapkach zwierzęcia, stopniowo przechodząc na brzuch i w kierunku odbytu. Samice świerzbowca drążą w skórze tunele, w których składają jaja, co powoduje łysienie w tych właśnie okolicach ciała, łuszczenie naskórka i tworzenie grubych strupów, a także zaczerwienienie skóry, obecność czerwonych grudek na wyłysiałej skórze, silny świąd, a nawet, w zaawansowanych stadiach choroby, osowiałość i brak apetytu.
Występowanie świerzbu skórnego u kotów
Ten rodzaj świerzbu występuje najczęściej u kotów żyjących na wolności oraz osobników chorych, o obniżonej odporności. U zwierząt nieleczonych, w niektórych przypadkach, może dojść do znacznego osłabienia organizmu, a nawet do śmierci, dlatego każdy niepokojący objaw powinien być konsultowany z lekarzem weterynarii. „Choroby skóry kotów to częsty problem, z którym spotykamy się w codziennej praktyce, ale na szczęście nieprzyjemny świerzbowiec skórny nie zdarza się bardzo często” mówi, specjalizująca się w dermatologii psów i kotów, dr Dorota Pomorska-Handwerker.
Objawy i ryzyko zakażenia świerzbem skórnym u ludzi
Świerzbowiec drążący rzadko przenosi się na inne gatunki zwierząt. Przypadki zarażenia u ludzi są wyjątkowe i dotyczą jedynie osób o obniżonej odporności. W takich sytuacjach głównym objawem u ludzi jest nieprzyjemne swędzenie. Ważne jest, aby pamiętać, że w obu przypadkach podejrzenia świerzbu u kotów konieczna jest wizyta u lekarza weterynarii, który zastosuje odpowiednio dobrane leczenie. Nie warto zwlekać, jeśli w grę wchodzi zdrowie naszego kochanego mruczka.
Tematy, które mogą Cię zainteresować
